مرا به من بگذار
به خویشتن بگذار
من و تلاطم دریا
تو و صلابت سنگ
من و شکوهِ تو
- ای پر شکوه ِخشم آهنگ
من و سکوت و صبوری؟
من و تحمل دوری؟
مگر چه بود محبتت
که سنگ سنگش را
به سر زدم با شوق؟
من از هجوم هجاهای عشق می ترسم
امید بی ثمری خانه در دلم کرده ست
به دشت و باغ و بیابان
به برگ برگِ درختان ،
و روح سبز گیاهان
گر از کمند تو دل رست
دوباره آورم ایمان
- که عشق بیهوده ست!
مرا به خود بگذار
مرا به خاک سپار
کسی؟!
نه هیچ کسی را دگر نمی خواهم
خوشا صفای صبوحی
صدای نوشانوش
زجمله می خواران
خوشا شرار شراب و
-ترنم باران
گلی برای کبوتر
گلی برای بهاران
گلی برای کسی که
مرا به خود می خواند
-زپشتِ نیزاران
تومهربان بودی
-آغاز ماجرا اما
چه سخت تشنه ی جام محبتت بودم ...
سخن تمام نشد ،
ختم ماجرا پیدا
امید با تو نشستن
تلاش بی ثمری بود
چه ،
کوششِ شب و روزم
بِسان شخم زدن روی سینه دریا
واستغاثه به درگاهت
گره به باد زدن ،
و همچو کوفتن آب بود در هاون
اگه عمرم یه نفس بود واسه دیدار تو بس بود
آخه عاشق تو بـــــودم،نـــــــــبـــــــــودم
اگه دیر به تو رسیدم اگه آخرش بریدم
ولی آرزومو دیـــــدم،نــــــــــــــدیـــــــدم
از خودم چیزی نخواستم جز یه عشق یادگاری
پیشکش تو که یه روزی بتونی تنهام بذاری
از تو هم چیزی نخواستم که به فکر من نباشی
میدونی دلم نیومد پای عشق من فداشی
اگه قسمتم نبودی ولی فرصتم که دادی
این دو روز آخر عمری با تو باشم
وقتی این شعرو می خونی که تو دنیای تونیستم
از خدام بوده که با تو آشنا شم.
می آیم
خسته،
از این و آن گسسته؛
از دشتهای غمزده
از پیش پونه ی وحشی،
بر جو کنارها
و از کنار زمزمه ی چشمه سارها
از پیش بید های پریشان
- از خشم بادها –
می آیم
از کوههای ساکت،
با دره های مغموم،
در های و هوی باد
می آیم
با گرد باد
ویران کن هر آنچه به چنگش در اوفتاد
- زبنیاد
می آیم
با دشنه ی نشسته ی دشمن به پشت من .
می آیم
و به یاد تو می آرم،
افسانه جنون را،
آمیزه های آتش و خون را.
زیر خاکستر ذهنم باقی ست
آتشی سرکش و سوزنده هنوز
یادگاری است زعشقی سوزان
که بود گرم و فروزنده هنوز
عشقی آن گونه که بنیان مرا
سوخت از ریشه و خاکستر کرد
غرق در حیرتم از اینکه چرا
مانده ام زنده هنوز
گاهگاهی که دلم می گیرد
پیش خود می گویم
آن که جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز
سخت جانی را بین
که نمردم از هجر
مرگ صدبار به از
بی تو بودن باشد
گفتم از عشق تو خواهم مرد
چون نمردم ،هستم
پیش چشمان تو شرمنده هنوز